Η άϋλη πολιτιστική κληρονομιά του Μεξικού

Η UNESCO (Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών), εκτός από τη διατήρηση ενός καταλόγου με τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς, διατηρεί επίσης έναν κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Αυτές είναι παραδόσεις ή ζωντανές εκφράσεις που μεταδίδονται μέσω γενεών με τη μορφή προφορικών παραδόσεων, τεχνών, κοινωνικών πρακτικών, τελετουργιών, εορταστικών γεγονότων ή γνώσεων και πρακτικών που αφορούν τη φύση και το σύμπαν. Αυτές είναι οι πτυχές του μεξικανικού πολιτισμού που θεωρούνται από την UNESCO ως μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας:

• Mariachi, Μουσική String, Τραγούδι και Τρομπέτα

  

  Προερχόμενος από το μεξικανικό κράτος Jalisco, το mariachi είναι ένας παραδοσιακός τύπος μουσικής και θεμελιώδες στοιχείο του μεξικανικού πολιτισμού. Τα παραδοσιακά σύνολα Mariachi περιλαμβάνουν σάλπιγγες, βιολιά, vihuela και guitarrón (μπάσα κιθάρα) και μπορεί να έχουν τέσσερις ή περισσότερους μουσικούς που φορούν charro κοστούμια. Η σύγχρονη μουσική Mariachi περιλαμβάνει ένα ευρύ ρεπερτόριο τραγουδιών από διάφορες περιοχές της χώρας και μουσικά είδη.

• Parachicos στην Παραδοσιακή γιορτή του Ιανουαρίου της Chiapa de Corzo

  

  Ο χορός του Παραχίκου αποτελεί ουσιαστικό μέρος των Φαιστών του Enero (Φεστιβάλ του Ιανουαρίου) στην Chiapa de Corza, στην πολιτεία Chiapas. Αυτοί οι χοροί θεωρούνται κοινοτική προσφορά στους αγίους που γιορτάζονται σε αυτό το παραδοσιακό φεστιβάλ: ο Κύριος της Εσκιπούλας, ο Άγιος Αντώνιος ηγούμενος και ο Άγιος Σεμπαστιάν, ο οποίος τιμάται ιδιαίτερα.

  Οι χορευτές φορούν σκαλισμένες ξύλινες μάσκες, κεφαλίδες και έντονα χρωματιστά οράματα. Τα παιδιά συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, μαθαίνοντας μέσω συμμετοχής στο χορό. Σύμφωνα με την UNESCO, «Ο χορός του Παραχαϊκού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Γιορτής αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της τοπικής ζωής, προάγοντας τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ κοινοτήτων, ομάδων και ατόμων».

• Pirekua, Παραδοσιακό τραγούδι της P'urhépecha

  

  Το Pirekua είναι το όνομα που δόθηκε στην παραδοσιακή μουσική των αυτοχθόνων κοινοτήτων Purepecha του κράτους Michoacán, των οποίων η καταγωγή χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Αυτό το μουσικό στυλ είναι το αποτέλεσμα της ανάμειξης του αυτόχθονου πολιτισμού, ιδιαίτερα της γλώσσας, και της ισπανικής αποικιακής σειράς και των πνευστών.

  Οι τραγουδιστές, γνωστοί ως pireris , τραγουδούν τόσο στη γηγενή όσο και στην ισπανική γλώσσα και οι στίχοι ασχολούνται με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την αγάπη και τη φρεσκάδα, τις ιδέες για την κοινωνία και την πολιτική και την ανάμνηση των ιστορικών γεγονότων. Τα τραγούδια αποτελούν ένα μέσο διαλόγου μεταξύ των ομάδων που τα τραγουδούν, δημιουργώντας και ενισχύοντας τους κοινωνικούς δεσμούς.

• Παραδοσιακή μεξικάνικη κουζίνα

  

  Η παραδοσιακή μεξικανική κουζίνα είναι κεντρική στην πολιτιστική ταυτότητα των κοινοτήτων που την εξασκούν και τις μεταδίδουν από γενιά σε γενιά.

  Τεχνικές γεωργικής εκμετάλλευσης όπως η milpa και οι διαδικασίες μαγειρέματος όπως η ντιξαμαλοποίηση, καθώς και τα εξειδικευμένα σκεύη, οι τελετουργικές πρακτικές και τα κοινοτικά έθιμα αποτελούν όλα μέρος του ολοκληρωμένου πολιτιστικού μοντέλου που συνθέτει τη μεξικανική κουζίνα.

  Τα μαγειρικά έθιμα έχουν μεταβιβαστεί από γενιά σε γενιά και εξασφαλίζουν τη συνοχή της κοινότητας, καθώς η ομαδική ταυτότητα εκφράζεται μέσω της προετοιμασίας των τροφίμων. Δείτε παραδείγματα κουζίνας Oaxacan και κουζίνα Yucatecan.

• Εγχώρια γιορτή αφιερωμένη στους νεκρούς

  

  El Día de Los Muertos (Ημέρα των Νεκρών) είναι μια ιδιαίτερη περίσταση κατά την οποία οι Μεξικανοί θυμούνται και τιμούν την οικογένεια και τους φίλους τους που έχουν περάσει. Οι εορτασμοί πραγματοποιούνται κάθε χρόνο από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου. Τα πνεύματα των νεκρών θεωρούνται ότι επιστρέφουν αυτή τη στιγμή για να επισκεφθούν τους συγγενείς τους και τους αγαπημένους τους, που προετοιμάζουν ειδικές προσφορές γι 'αυτούς.

• Τελετή τελετουργίας των Voladores

  

  Η τελετή των Voladores είναι ένας χορός γονιμότητας που εκτελείται από αρκετές εθνοτικές ομάδες στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική, αλλά ιδιαίτερα τους ανθρώπους του Totonac στην πολιτεία του Veracruz. Το τελετουργικό περιλαμβάνει πέντε άνδρες και έναν πολύ ψηλό πόλο.

  Οι συμμετέχοντες χορεύουν γύρω από τον πόλο και μετά ανεβαίνουν. Τέσσερις από τους άνδρες απογυμνώνονται από τον πόλο και αναρτώνται ανάποδα στον αέρα με συρματόσχοινα που τυλίγονται γύρω από τον πόλο, κινούνται προς το έδαφος. Ο σκοπός αυτού του τελετουργικού είναι να τιμήσει τη γη, το πέρασμα του χρόνου και την θέση της ομάδας στο σύμπαν.

• Χώροι μνήμης και ζωντανές παραδόσεις του λαού του Τολιμάν

  

  Οι οθωμανοί ομιλητές του κράτους του Queretaro θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των Chichimecas και θεωρούν τους εαυτούς τους ως φύλακες της ιερής επικράτειας.

  Έχουν αναπτύξει παραδόσεις που εκφράζουν μια μοναδική σχέση με την τοπική τους τοπογραφία και οικολογία και κάνουν ετήσια προσκυνήματα, συνειδητοποιούν τους προγόνους τους και γιορτάζουν την κοινοτική τους ταυτότητα.

  Οι «Χώροι μνήμης και ζωντανές παραδόσεις των κατοίκων Otomi-Chichimecas του Tolimán: η Peña de Bernal, κηδεμόνας ενός ιερού εδάφους» εγγράφηκε στον κατάλογο της UNESCO για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά το 2009.

• Εκπαιδευτική παράδοση Charreria

  

  Μερικές φορές αναφέρεται ως εθνικός αθλητισμός του Μεξικού, charreria (ή la charreada) είναι μια παράδοση που έχει αναπτυχθεί από τις πρακτικές των κτηνοτροφικών κοινοτήτων βοσκής στο Μεξικό.

  Οι charros και charras δείχνουν τις δεξιότητές τους σε σκοινί, reining και ιππασία. Τα ρούχα που φορούν, καθώς και ο εξοπλισμός που απαιτείται για την πρακτική, όπως οι σέλες και τα σπορ, σχεδιάζονται και παράγονται από τοπικούς τεχνίτες, συνιστώντας πρόσθετα συστατικά της παραδοσιακής πρακτικής. Η Charreria θεωρείται ζωτική πλευρά της ταυτότητας των κοινοτήτων που την εφαρμόζουν.